Historia Bylicy rocznej

Bylica roczna (Artemisia annua L.) jest to roślina należąca do rodziny astrowatych, występująca dziko na terenach Azji (głównie Chiny, Japonia i Korea). Trafiła ona do Polski, Brazylii, Hiszpanii, Francji, Włoch, Rumunii, Wielkiej Brytanii, USA i Austrii gdzie została udomowiona. Była używana przez chińskich zielarzy od czasów starożytnych w leczeniu najróżniejszych schorzeń. Pierwsza wzmianka o bylicy rocznej została znaleziona w Grobowcach Mawangdui Han na recepcie skierowanej do leczenia hemoroidów. O zastosowaniu bylicy w leczeniu gorączki oraz dreszczy związanych z malarią wspominał już Hong Ge w „podręczniku recept na nagłe wypadki” w latach 284-365 r p.n.e.. Jak zapisano w antycznych księgach medycznych bylica była rekomendowana w leczeniu gorączki wywołanej malarią, gruźlicy, ran, świerzbu, czerwonki, ciężkich drgawek związanych z zakażeniem po kontakcie ze zmarłymi, hemoroidów, bólu zębów i ich obrzęków, ropienia ucha czy polipów nosa a także poprawiała wzrok, hemostazę i wykazywała aktywność przeciwbólową.

W 1967 w Chinach rozpoczęto narodowy projekt badawczy przeciwko malarii, gdzie przebadano ponad 380 ekstraktów ziołowych a spośród nich bylica roczna wykazywała największą aktywność przeciwmalaryczną. Później w 1971 roku wyizolowano z niej związek, który nazwano artemizyniną i został on uznany za jej najważniejszy składnik o właściwościach przeciwmalarycznych.  Dzięki temu bylica zaczęła być rozpoznawana na całym świecie.  Obecnie trwa wiele badań mających na celu określić mechanizmy odpowiedzialne za działanie przeciwmalaryczne bylicy oraz samej artemizyniny. Ponadto bylica badana jest pod kątem jej wpływu na różne choroby od zapalnych, nowotworowych po wirusowe, bakteryjne oraz pasożytnicze.

Bylica roczna (artemizyna) – susz kliknij tutaj

Źródła:

Feng X, Cao S, Qiu F, Zhang B. Traditional application and modern pharmacological research of Artemisia annua L. Pharmacol Ther. 2020 Dec;216:107650. doi: 10.1016/j.pharmthera.2020.107650. Epub 2020 Aug 3. PMID: 32758647.